شاعرکوچولوی من..

همین چند دقیقه پیش توی اتاق من و بابایی خوابیده بودی.. هوا رو به تاریکی و من اومدم تو اتاق با یه بستنی و صدات کردم و گفتم برات سورپرایز دارم. خوشحال شدی و ازم گرفتی. بعد رفتم سمت پنجره که پرده کنار زده شده رو کامل بکشم.. یکدفعه تو گفتی: اینجا یه عصر پاییزی زیباست.. من متعجب نگات کردم و گفتم چی؟ در ادامه گفتی: که ما اینجا زندانی شدیم! و ذهن مشغول من که ایا این رو جایی شنیدی یا حس خودت بود که بیان شد به هر حال نیاز بود که ثبت بشه تا بعدها اگر شاعر شدی بگم که این اولین شعر نوی کوتاه تو بود...